چندین سال پیش یک آزمایش خطرناک در مورد #نوازش انجام شد. تعداد صد نوزاد را بدون هیچ محبت و عاطفه‌ای نگهداری کردند و فقط تغذیه شده و به آنها شیر دادند. بعد از مدتی کوتاه همه  صد نوزاد مُردند. این آزمایش در طول تاریخ،  فقط یک بار انجام شد. ولی سرآغاز رسیدن علم روان شناسی به اهمیت «نوازش»، «نوازش سوری» و حتی «نوازش منفی» شد.
همه آدم‌ها از بدو تولد غیر از خوراک و پوشاک نیازمند بهداشت جسم و مهم‌تر از آن بهداشت و سلامت روان هستند. اگر نیاز به محبت تامین نشود، انسان دست به کارهای خطرناک و غیر قابل جبرانی در بزرگ سالی می‌زند.
اگر نیاز به «محبت» و «نوازش» ارضا نشود،  انسان دست به کارهایی می‌زند که موجب تنبیه او می‌شود، ولی او از این تنبیه لذت می‌برد. اینجاست که ما درگیر «نوازش منفی» می‌شویم. مورد توجه قرار می گیریم و آن کار را تکرار می کنیم.

نقد و بررسی فیلم جوکر

«آرتور» در فیلم «جوکر» فقط و فقط محبت می‌خواست و توجه. اما هرگز به این مهم نرسید. رفته رفته در مسیری قرار گرفت که بنیانگذار یک نهضت، علیه ثروتمندان شد. این حرکت اتفاقی، مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفت. او که به بیان خودش حتی یک دقیقه هم در زندگی شاد نبود در آخر مورد توجه همگان قرار گرفت. در مرکزیت افرادی که دنباله رو نهضت ناخواسته او بودند قرار گرفت.
آرتور فقط محبت می‌خواست و همه هدفش شاد کردن مردم بود، مدام به مادرش عشق می‌ورزید ولی به جایی رسید که مادرش را هم خفه کرد چرا که او از کشتن دیگران لذت می‌برد.
زندگی‌نامه چنگیز خان، هیتلر، استالین، یا حتی افرادی معمولی مثل خفاش شب را بخوانید. آرزوهای کوچک و منطقی آنها وقتی به نتیجه نرسید تبدیل به عقده‌های بزرگ و ویران‌گر شد.

به این نکته توجه داریم که خود ما چقدر مسبب «جوکر» ساختن شدیم در زندگی‌مان؟!

ممنون از همراهی شما با نقد فیلم جوکر از دیدگاهی تازه.